Złote słońce opromienia Całą ziemię wzdłuż i wszerz; Morze, lasy, góry, pola, Każdy kwiat i każdy krzew. Lecz stokrotnie lepsze Słońce, Które zbawczą mocą tchnie, Nasz Zbawiciel, Słońce duszy, Zsyła na nas blaski Swe.
2
Kiedy rankiem słońce wzejdzie i rozświeci ciemny las, Wszystkie ptaszki się weselą, Wznosząc Stwórcy pieśni wraz. Ty im dajesz pokarm, napój, Pięknie przyodziewasz je, I tym bardziej nie zapomnisz Nigdy wiernych dziatek Swych.
3
Tyś Pasterzem, Przewodnikiem, Wodzem, Królem, Zbawcą mym, Ty mnie karmisz, poisz, wiedziesz I pocieszasz w smutku mym. Z Tobą będę pielgrzymował, Aż osiągnę wieczny cel, Tam uwieńczysz głowę moją i ubierzesz w lśniącą biel.