Максиміліан Берн народився 11 листопада 1849 року у місті Херсоні в родині лікаря, після раптової смерті котрого сім'я Берн переїхала жити до австрійської столиці.
Почав навчатися у Віденському університеті, який вимушено полишив у 1873 році (через фінансові труднощі), отримавши місце наглядача в училищі для верхової їзди[4].
У 1875 році М. Берн написав новелу «Auf schwankem Grunde», яка мала величезний успіх і дала йому можливість полишити службу і повністю віддатися літературі. Він почав старанно вивчати історію німецької літератури і в 1877 році випустив «Deutsche Lyrik seit Goethes Tode»[4].
Характерною рисою його творів є песимізм, який іноді набуває відтінку справжнього відчаю; німецька критика пояснювала цей песимізм російським походженням Максиміліана Берна[4][5].
З інших творів Берна найбільш відомі такі: «Sich selbst im Wege»; «Lustige Stunden» (1887); «Neue Klänge» (1897); «Die zehnte Muse»[6][4].
Максиміліан Берн помер 10 вересня 1923 року у Берліні.
З 1887 по 1897 рік Берн перебував у шлюбі з письменницею й актрисою Ольгою Вольбрюк[de].
Бібліографія
Deutsche Lyrik — Seit Goethes Tode, Druck/ Verlag: Philipp Reclam jun., Leipzig 1878
Anthologie für die Kinderstube — Eine Auswahl der besten Ammenscherze, Spielverse, Puppengedichte, Rätsel, Fabeln, Stuttgart 1879